ضرورت، ابعاد و شاخص های انقلابی گری و راهکارهای عملیاتی ترویج انقلابی‌گری

شاخص‌های انقلابی گری

رهبر معظم انقلاب پنج شاخص عمده انقلابی گری را در 14 خرداد 1395 چنین برشمردند:

 1.       «پایبندی به مبانی و ارزشهای اساسی انقلاب اسلامی»

«اعتقاد به اسلام ناب در مقابل اسلام امریکایی»، اصلی ترین نکته این شاخص است . اسلام امریکایی دو شاخه «اسلام متحجر» و «اسلام سکولار» دارد که استکبار از هر دو شاخه حمایت می کند.
«اعتقاد عمیق به محور بودن مردم» از دیگر مبانی انقلاب است و در نظام اسلامی «رأی و خواست و اهداف و منافع مردم» اصل است و اعتقاد واقعی به این حقایق، از ضروریات انقلابی گری است.

«پیشرفت، تحول و تکامل» از دیگر ارزشهای اساسی انقلاب است. فرد انقلابی به این ارزش نیز اعتقاد دارد و هر روز در پی تحول و بهتر شدن اوضاع است.«حمایت از محرومان و اقشار ضعیف» و «حمایت از مظلومان جهان» ارزش های دیگری هستند که ذیل اولین شاخص انقلابی گری قرار می گیرند.

اگر این پایبندی و به تعبیر قرآن «استقامت» وجود داشت، حرکت مسئولان و نظام در تندباد حوادث نیز، مستقیم و مستحکم خواهد بود، وگرنه به «عمل گرایی افراطی» دچار می شویم و با هر حادثه ای، مسیر و جهت حرکت عوض می شود.

2.     «هدف گیری مستمر آرمانها و همت بلند برای رسیدن به آنها»

 در هیچ وضعی نباید از پیگیری اهداف بزرگ انقلاب و مردم منصرف شد یا به وضع موجود رضایت داد. «تنبلی، محافظه کاری و ناامیدی» نقطه مقابل این شاخص است. راه پیشرفت، تمام نشدنی است و باید با انقلابی گری، مدام در این مسیر حرکت کرد.

3.     «پایبندی به استقلال همه جانبه کشور»

استقلال کشور در سه بعد سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مورد توجه باید باشد.

معنای حقیقی استقلال سیاسی این است که فریب شیوه های مختلف دشمن را نخوریم و در هر موقعیتی، مراقب استقلال داخلی، منطقه ای و جهانی باشیم.

دشمنان به‌خصوص امریکا، همیشه با تهدید جلو نمی آیند، گاه با لبخند و حتی تملق حرف می زنند، مثلاً نامه می نویسند که بیایید مشکلات جهانی را با مشارکت هم حل کنیم، در این مواقع انسان ممکن است دچار وسوسه شود که خوب است برویم با یک ابرقدرت در حل مسائل بین المللی همکاری کنیم، غافل از اینکه دشمن در باطن قضیه دنبال اهداف دیگری است.

دعوت دشمن برای همکاری در حل مسائل جهانی، یعنی دعوت به کمک و ایفای نقش در «بازی و میدانی که او برای حل مسائل مورد نظرش ترسیم و تعیین کرده است».

اینکه در مسئله سوریه و مسائل مشابه، حاضر نشدیم در ائتلاف به اصطلاح امریکایی شرکت کنیم، به این علت بود که می دانستیم آنها می خواهند از قدرت و نفوذ ما و دیگر کشورها در تحقق اهداف مورد نظرشان استفاده کنند.

اینجور کارها که در ظاهر منافاتی با استقلال ندارد، در عمل به معنای پر کردن جدول کاری دشمنان است و حقیقتاً ضد استقلال است.

«استقلال فرهنگی» اهمیت بی بدیل دارد. انقلابی گری یعنی «انتخاب سبک زندگی ایرانی اسلامی» و «پرهیز جدی از تقلید از غرب و بیگانگان».

ابزارهای جدید در فضای مجازی ابزارهایی برای «مهندسی اطلاعات» و «تسلط غرب بر فرهنگ ملتها» است. این ابزارها البته می توانند مفید باشند اما باید سلطه دشمن را از آنها سلب، و به گونه ای عمل کرد که فضای مجازی به وسیله ای برای نفوذ و سلطه فرهنگی دشمن تبدیل نشود.

«استقلال اقتصادی» به معنای هضم نشدن در هاضمه اقتصاد جامعه جهانی است. امریکایی ها بعد از مذاکرات هسته ای گفتند: معامله هسته ای با ایران باید موجب ادغام اقتصاد ایران در جامعه جهانی بشود، معنای این حرف این است که ایران در «نقشه و نظامی که سرمایه داران عمدتا صهیونیسم برای تصرف منافع مالی جهان ترسیم کرده اند»، هضم و جذب شود. امریکاییها در تحریم، فلج کردن اقتصاد ایران را دنبال می کردند، اکنون نیز که مذاکرات به نتایجی منتهی شده، می خواهند اقتصاد ایران در هاضمه اقتصاد جهانی که سردمدار آن امریکاست، بلعیده شود.

4.     «حساسیت در برابر دشمن و تبعیت نکردن از او»

همچون جبهه جنگ باید هر حرکت دشمن را رصد و تحلیل کرد، اهداف او را شناخت و با حساسیت لازم در مقابل زهر احتمالی فعالیتهای دشمن، پادزهر آماده کرد. انکار دشمنی های عمیق، مستمر و واضح امریکا با جمهوری اسلامی و ملت ایران، توطئه ای است برای کاهش حساسیتها در مقابل شیطان بزرگ.

خصومت امریکا با انقلاب، ذاتی است. نظام سلطه با جنگ افروزی، حمایت از تروریسم، سرکوب آزادی خواهان و ظلم و ستم بر مظلومان فلسطینی، طبیعت خود را آشکار می کنند و نظام اسلامی نمی تواند در مقابل این سرکوبها، ساکت و بی اعتنا بماند.

کمک مستقیم امریکا به کشور مهاجم به مردم یمن را، مشارکت در بمباران و کشتار مردم بیگناه برشمردند و تأکید کردند: براساس آموزه های اسلام، نمی شود در مقابل این جنایات ساکت بود. هر فرد و هر جریانی که برای اسلام و به نام اسلام کار می کند، اگر به امریکا اعتماد کند، دچار خطای بزرگ شده و سیلی آن را خواهد خورد.

در همین سالهای اخیر نیز برخی جریانهای اسلامی منطقه به اسم «عقل سیاسی» و «تاکتیک» با امریکاییها همکاری کردند، اما اکنون چوب اعتماد به شیطان بزرگ را می خورند.

باید در مقابل دشمنان حساس بود و در مقابل هر پیشنهاد آنها، از جمله نسخه های سیاسی و اقتصادی احتیاط کرد که اگر این حساسیت باشد، «عدم تبعیت» نیز به دنبال خواهد آمد که این همان «جهاد کبیر» است.

5.     «تقوای دینی و سیاسی»

تقوای دینی یعنی تلاش و مراقبت برای تحقق همه اهدافی که اسلام برای جامعه تعیین و مطالبه کرده است.در این زمینه نباید به محاسبه صرفاً عقلانی تکیه کرد، زیرا پیگیری این اهداف، تکلیف دینی است و هرکس اسلام را از حوزه های اجتماعی و سیاسی جدا کند، دین مبین خدا را نشناخته است. اگر تقوای دینی حاصل شد، تقوای سیاسی نیز حاصل خواهد بود و انسان را در «لغزشگاههای سیاسی و مسئولیتی» حفظ خواهد کرد.